Uitvliegen

We zitten lekker in de tuin, als ik plotseling een winterkoninkje op ons standbeeld van een struisvogel zie zitten. Dit is erg ongebruikelijk, want meestal zie je ze alleen in de winter, als er weinig beschutting is.

Als snel zie ik een tweede tevoorschijn komen, die wat onhandig uit de heg komt en half vliegend, half vallend naar de grond zakt, waar hij wordt opgevangen door de bladeren van een hosta. Al snel verschijnt er nog een, die na een onhandige vlucht op het doek van het zonnescherm terecht komt en daar ietwat paniekerig naar beneden begint te glijden.

Ineens begrijp ik, dat ze bezig zijn uit te vliegen. Het volwassen winterkoninkje zit nog steeds op het beeld en moedigt de pogingen van zijn kroost aan. Al gauw komt een derde jong tevoorschijn en vliegt met afstandjes van ca. 1 meter naar de beukenhaag toe, als snel gevolgd door de anderen.

De hele middag kan ik de oefeningen van de jonge vogeltjes bekijken, die het steeds beter lukt om op takken te landen.

net uitgevlogen,

vol bravoure op de laagste tak

van een oude eik