Ook vanavond sluit ik weer alle deuren achter ons huis
af. Aangezien het daar donker is, zonder vals licht van de omgeving kijk ik
even naar de sterren. Gelukkig is het een heldere avond en zijn ze goed te
zien, net als de maansikkel die er als een soort mandje onder hangt, zodat deze
de sterren op kan vangen als ze naar beneden vallen.
Van jongs af aan kijk ik ’s avonds al naar de
sterrenhemel. Ik herinner me dat ik als klein kind in de vensterbank van mijn
slaapkamer klom om daar naar de sterren te kijken en weg te dromen bij de
raadsels waarmee ze omgeven zijn. Je kon, net als bij tekenvellen met
genummerde puntjes, lijnen trekken tussen de sterren en op deze manier bedacht
ik mijn eigen figuren.
Eenmaal kwam mijn moeder de slaapkamer binnen om me naar
bed te dirigeren. De overbuurvrouw had
me betrapt terwijl ik naar de sterrenhemel zat te turen. Hierna werd het
moeilijker om dit nog eens te herhalen tot mijn grote spijt.
Vanavond ga ik ook maar snel weer naar binnen, niet omdat
een buurvrouw me betrapt heeft, maar omdat het koud wordt.
bulderende storm –
achter razende wolken
stilte van sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten