zaterdag 31 mei 2014






door een open raam
stroomt het geluid naar binnen
van de kleine beek





dinsdag 27 mei 2014

zaterdag 24 mei 2014






pianomuziek,
een grasmaaier in de tuin
bromt gezellig mee





woensdag 21 mei 2014

Bloemencentrum



Het is warm vandaag. De aandacht van het Chinese meisje dat vandaag een training bij mij volgt verslapt en ik besluit om rond de middagpauze met haar naar het tuincentrum bij ons aan de overkant van de weg te lopen, om daar een ijsje te kopen.
Als we de weg willen oversteken moeten we even op twee auto’s wachten. Ze vertelt me hoe het er bij haar thuis, in Shanghai aan toe gaat. De hele dag staan er auto’s en vrachtwagens met stinkende uitlaatgassen in een file in de stad. De lucht is er smerig en het is gezonder om niet naar buiten te gaan.

Het timide meisje fleurt helemaal op, als we het tuincentrum inlopen. Ze ziet het gedeelte met de kamerplanten en is verrukt over zoveel bloemen. Ze wil alle bloemen ruiken, bladeren wil ze voelen. Verbaasd kijk ik er naar. Als ik haar vertel dat dit alleen nog maar de kamerplanten zijn en dat er buiten nog een hele afdeling met tuinplanten staan, rent ze er direct naar toe. Buiten is ze sprakeloos van zoveel moois. Alles moet ik laten zien.

Na een tijdje besluit ik dat we toch maar eens terug moeten, uiteindelijk moet er nog wat werk verzet worden. We kopen nog het ijsje dat we tot dan toe zijn vergeten en lopen terug. Ze is erg opgetogen over ons uitje en denkt dat wij in Nederland toch wel de gelukkigste mensen ter wereld moeten zijn met zo weinig verkeer en waar je zo veel bloemen kunt kopen als je maar wilt.

kleine vlinder,
op dit eindeloze veld
zonder bloemen

donderdag 15 mei 2014






achter de graven
staan vergeten bloempotten
vol regenwater




gepubliceerd in vuursteen, lente 2014

vrijdag 9 mei 2014






van de houten brug
komt het geluid van regen
en vlugge passen





dinsdag 6 mei 2014

Op eigen benen



Ik herinner me dat ik op weg ben naar de kleuterschool. Daarbij passeer ik ook de parkvijver, waar vandaag een groep ganzen mij de weg verspert.  Onder de indruk van deze grote vogels en de herrie die ze maken besluit ik terug te gaan naar huis, waar mijn moeder me verbaasd terug ziet komen.

Jaren later wil ik kamperen met 3 vrienden bij een boer in Engeland. Al snel ontdekken we, dat de tentharingen zijn vergeten. De boer denkt dat hij ons kan helpen en loopt naar een grote schuur. Hij opent de deur en we zien duizenden ganzen lopen. De boer verteld dat hij achterin een afgescheiden gedeelte heeft, waar overgebleven spullen van vorige kampeerders liggen, daar zullen we vast wel vinden wat we nodig hebben.

Samen met mijn vrienden besluit ik het te proberen. Voorzichtig lopen we spitsroeden door de horde ganzen, die een enorm kabaal maken. Achterin vinden we wat we nodig hebben en lopen voorzichtig weer terug. Opgelucht komen we bij de uitgang aan, waar een lachende boer ons op staat te wachten en ons een prettige vakantie wenst.


eerste verre reis –
vanaf de hoge bergwand
een blauwe zee